Зависност од бензодијазепин

Бензодијазепините спаѓаат во групата на психоактивни дроги кои служат како депресанти на централниот нервен систем. Бензодијазепините припаѓаат на групата на анксиолитиците, седативите и хипнотиците.

Што се однесува до видовите на бензодијазепини, најчестите бензодијазепини кои се користат се Дијазепам (Бенседин, Апаурин), Бромазепам (Лексилиум, Лексаурин), Лоразепам, Алпразолам (Ксалол, Ксанакс). Луѓето често ги земаат во стресни ситуации, сами, без консултации со лекари, не знаејќи дека може да развијат зависност.

Дејството на бензодијазепините е седативно, анксиолитичко, смирувачко, хипнотичко, миорелаксантно и антиконвулзивно. Секој вид на бензодијазепин се разликува во примената. Тоа е бидејќи основната цел на секој бензодијазепински препарат се декларира според дејството кое е најизразено кај него.

Другим зборови, бензодијазепините се вид на седативни лекови кои луѓето ги користат за да ги олеснат симптомите на анксиозност, хистерија, напади или мускулни спазми.

Причините за анксиозност - Главниот разлог за употреба на бензодијазепини

Како што отсочивме, бензодијазепините се анксиолитици. Најчесто се земаат за олеснување на симптомите на анксиозност. Иначе, анксиозноста претставува неодреден страв, односно трепет. Стравот се однесува на очигледната претпоставена претпоставка за некаква претпоставена претпоставка, односно како предчувство дека нешто лошо ќе се случи.

Тука се поставува прашањето – кои се причините за анксиозност?

Како и при сите други психички проблеми, и кај анксиозноста не постои една причина, туку комбинација на повеќе фактори (генетика и околина). Некои луѓе се раѓаат со податлив нервен систем. Од друга страна, човекот во текот на животот може да искуси некое травматично искуство, што може да биде околности за анксиозност.

Фактори за настанок на анксиозност

Доживеана лична травма или сведочење за некоја травма;
Стрес поради болест;
Генетски фактори и историја на анксиозност во семејството;
Постоењето на други ментални расстройства, како што е депресија;
Личноста на лицето;
Употребата на наркотици и други психоактивни супстанци (алкохол);

Лицата често, без какви било лекарски совети, земаат бензодијазепини мислејќи дека се лекови за анксиозност. Но, долготрајната, компулзивна и прекомерна употреба на овие супстанции предизвикува невролошки промени и развој на толеранција. Ова значи дека на лицето му се потребни поголеми дози на бензодијазепини за да постигне истиот ефект. Поголемите дози на бензодијазепини водат до целосна физичка и психичка зависност.

Усмерете го вашиот живот на правиот пат

Повикајте не и закажете разговор со нашите лекари

БЕНЗОДИАЗЕПИНИ И НИВНО ВЛИЈАНИЕ

Предностите на бензодијазепините се нивното брзо делување, кое може да се забележи веќе по првата доза на лекот. Затоа не е ретко да се чуе дека бензодијазепините делуваат како лекови за смирување.

Сепак, хроничната употреба на бензодијазепини може релативно брзо да доведе до развој на зависност и апстиненциски синдром. Затоа се препорачува временско ограничување на терапијата со бензодијазепини максимум 4 недели во низа, а потоа се спроведува постепено намалување на дозата до целосното откажување на лекот.

Освен тоа, бензодијазепините, во прекумерна и неконтролирана употреба, можат да предизвикаат и контрапродуктивен ефект, тоест, зголемена анксиозност, возбудување, иритабилност, односно агресивно понашање. Описани се случаеви на депресија, суицидално понашање или, пак, еуфорија.
Бензодијазепините брзо можат да доведат до развој на зависност, затоа што е потребно лечење од бензодијазепини.

Кои се знаците на злоупотреба и зависност од бензодијазепини?

Постојат одредени индикатори кои укажуваат дека некој лице злоупотребува бензодијазепини. Некои од знаците на злоупотреба на бензодијазепини вклучуваат:

Дали се работи за лек за смирување? Бензодијазепини и апстиненциска криза

Најчестата злоупотреба на бензодијазепини се случува кај безсоница и во стресни ситуации. Лицето ги третира бензодијазепините како лек за смирување тогаш. Често во почетокот, лицето само одредува дози. На почеток, ги зема спорадично, без контрола на лекар и во подолг временски период, дури и до шест месеци. По извесно време доаѓа до зголемување на толеранцијата кон бензодијазепини, што значи дека е потребна поголема доза на лекот за истиот ефект.

Симптоми на апстиненцијална криза од бензодиазепини

По престанокот на употребата на бензодиазепини, се појавуваат симптоми на апстиненцијална криза кои во почеток не се препознаваат како недостаток на бензодиазепин. Доколку се искажат симптомите на апстиненцијална криза, тоа значи дека лицето развило зависност и би требало да се обрати кон стручно лице за помош.

Физичките симптоми на апстиненцијална криза вклучуваат убрзан пулс, дртавица, стезање во грб, грчеви во стомак, мука, повраќање, вртоглавица, губитак на апетит, осетливост на светло и доdир, главоболка, како и епизоди на напади.

Психичките симптоми на апстиненцијална криза вклучуваат зголемена раздразливост, анксиозност, панични напади, губитак на концентрација, лошо памќење, несоница, а како најтежа психичка последица може да се јави параноја. Симптомите се многу непријатни и интензивни. Тие обично започнуваат 1-2 дена, но можат да потраат и до три недели по престанокот на земањето на лековите.

Корисниците на психоактивни супстанци, најчесто зависниците од опиати и алкохол, злоупотребуваат лекови од групата бензодиазепини за постигнување на ефект или состојба слична на онаа која ја дава супстанцата од која се инаку зависат (компензација).

Лечењето од бензодијазепини

Лечењето од бензодијазепини е долготраен процес кој се води од страна на стручно лице. Вклучува намалување на дозите на бензодијазепини и истовремено земање на антиапстинентна терапија која не припаѓа на групата на бензодијазепини. Светувањето на бензодијазепини представува сериозен ризик кој треба да се земе предвид при одлучување за начинот на детоксикација.

Детоксикацијата од бензодијазепини се спроведува така што се намалуваат дозите на бензодијазепини според шема која се создава на основа на дозата со која пациентот пристапил и започнал со лечење. Истовремено, се користат лекови кои не припаѓаат на групата на бензодијазепини (антиконвулзиви за профилакса на напади, невро-стабилизатори, Б-блокатори, спазмолитички лекови, аналгетици…).

Овие лекови имаат задача да ги намалат или отстрани симптомите на кризата која настанува поради дефицит на лекот. Затоа е невозможно решавање на проблемот со зависност од бензодијазепини во домашни услови. Наглото прекинување на користењето на бензодијазепини може предизвика тешки психички и физички последици, особено ако дозата на бензодијазепини била висока.

Медицинските третмани за лечење на зависници од бензодијазепини траат 14 дена.

Ако некој лице е зависник од бензодијазепини во подолг период, тоа е знак дека е време за лечење со најновите светски признати методи. Со нашите методи на лечење, лицето ќе се ослободи од лоши навици, поврати здравје и поврати контрола врз својот живот.

Или нека не контактирате преку е-пошта формата подолу.